Pijaca
od davnina označava mesto u naselju na kome se okupljaju
ponuđači roba
i stanovništvo koje je zainteresovano za kupovinu. Njihova
uloga se zadržala do današnjih dana, mada je mnogo modifikovana
u
pogledu poboljšanja kvaliteta usluga i njihovih specijalizacija.
U leksikonu stranih
reči i izraza, pijaca (itali. Piazza, lat. Platea - ulica)
označava trg, tržište, deo trga pod krovom. Reč bazar označava
pijacu,
vašarište, pokrivenu čaršiju, dućan sa svakovrsnom robom. U
leksikonu građevinarstva pijaca je definisana kao vrsta
trga
sa objektima za snabdevanje stanovništva, uglavnom životnim
namirnicama, u vidu otvorenih i pokrivenih tezgi i paviljona
i velike centralne hale.
Izraz pijaca
u naš jezik je došao od italijanske reči piazza dok
je trg stara slovenska reč koja odgovara istom pojmu, i danas
se često koristi u mnogim našim krajevima.
Najopštije: pijaca
označava u naselju mesto na kome se vrsi promet proizvoda nemenjenih
svakodnevnoj domaćoj potrošnji. Takođe, istim izrazom,
ali
uz odgovarajući atribut, označavaju se mesta u naselju koja
služe za promet i drugih proizvoda pa tako postoje i stočne
pijace, žitne pijace, riblje pijace.
Pijace u vremenom
postale nužnost i tradicija, legalni oblik prodaje pojedinih
vrsta roba sa pravnom regulativom. Sa stanovišta tržišta
na
pijacama dolazi do velike konkurencije ponude i tražnje poljoprivredno
prehrambenih proizvoda. U ponudi sudeluje veliki broj
poljoprivrednih,
uglavnom individualnih proizvođača, a u tražnji veliki broj
stanovnika urbanizovanih naselja. Ukoliko se zanemare
nakupci,
na pijacama se prodaja obavlja bez posrednika.
Na pijacama svoju
robu plasiraju i samostalne zanatske radnje, trgovinske organizacije,
zemljoradničke zadruge i poljoprivredna dobra, ali osobe
koje
se legalno bave domaćom radinošću. Značajni promet se obavlja
i na tzv. robnim pijacama na kojima se prodaje zanatski
ali
i industrijski proizvodi.
Stanovništvo
prihvata ovakav oblik snabdevanja delom iz navike a delom iz
uverenja da se na pijaci nude sveži poljoprivredni proizvodi,
ako ništa drugo, jer nisu pretrpeli dugi transport.
Sem na pijaci,
na malo kojim drugim tržišnim mestima promet roba se obavlja
u direktnom kontaktu proizvođača i potrošača. Istovremeno,
to je mesto susretanja, usputnih razgovora, razmena informacija,
što pijaci daje dodatne psihološke i sociološke aspekte.
Pijace su jedino
mesto gde tržišni mehanizam funkcioniše bez ograničenja i gde
se cene formiraju sasvim slobodno. Stoga, pijace, predstavljaju
tržišni barometar koji je veoma osetljiv na sve oscilacije
u ponudi i tražnji.
Slobodnim delovanjem
zakona ponude i tražnje na pijacama se stvaraju zdravi odnosi
između prodavaca i kupaca, podstiče međusobna konkurencija
prodavaca, kao i želja potrošača za nešto uspešnijom kupovinom.
Svemu, nesumljivo, doprinosi i neposredna mogućnost izbora
roba,
kao i masovna ponuda. Tako pijaca, kao mesto prodaje i u savremenim
uslovima ostaje mesto za pridobijanje naklonosti potrošača.
Pijace su i svojevrsni
konglomerat različitih htenja i mogućnosti, poseban vizualni
događaj za posmatrača, tržište za plasman roba proizvođača,
izvor prihoda za prodavca, značajan potrošač porodičnog budžeta,
briga i ponos svakog grada.
Postoje
razne pijace ali nema nepotrebnih pijaca. Sve su pijace potrebne
i iz potrebe nastale.
JAGODINSKA PIJACA